Gorący dzień dzisiaj i to z różnych powodów…
Jutro upał na pewno nie zelżeje, a atmosferę podkręci dodatkowo decyzja wierzycieli ws. zatwierdzenia układu w przyspieszonym postępowaniu restrukturyzacyjnym w sprawie ca. ST3 Offshore sp. z o.o. w Szczecinie.
Jutro zgromadzenie wierzycieli, którzy ostatecznie zadecydują, czy przyjąć najnowsze propozycje układowe, czy też nie. Warto dodać, że propozycje są tak dobre, że nie sposób przejść nad nimi do porządku dziennego (w najgorszym przypadku najwięksi wierzycieli mają otrzymać nawet 70 % należności głównej).
Pytanie tylko, skąd spółka, która nie ma wystarczających kontraktów na pokrycie bieżących zobowiązań oraz jest zmuszona do zaciągania pożyczek na zwykłe koszty funkcjonowania (stanowiących pomoc publiczną) będzie w stanie wygenerować ok. 45 mln zł na jednorazową spłatę wierzycieli.
Ostatnio prezentowałem wstępne założenia możliwego dokapitalizowania spółki przez np. zewnętrznego inwestora, który po podwyższeniu kapitału zakładowego dłużnika i wykupieniu powstałych w ten sposób udziałów zasili finansowo restrukturyzowaną spółkę tak, aby mogła spłacić swoich wierzycieli i zyskała większą wiarygodność (jako nie pozostająca w postępowaniu układowym) na międzynarodowym rynku offshore. Jest to duża szansa dla wierzycieli. Publikację tę znajdziesz TUTAJ >>>
Problem w tym, że do dzisiaj, czyli takiej Wigilii Zgromadzenia nikt nie przedstawił do publicznej wiadomości nie tylko żadnego dokumentu, który gwarantowałby powodzenie takiego zabiegu. Brak jest również choćby zwykłej publicznej deklaracji w tym zakresie (tzn. kto, za co i ile będzie płacił).
Jakie są zatem możliwe scenariusze następnych tygodni?
Szczegóły przedstawiłem we wczorajszej publikacji na łamach gospodarkamorska.pl i infomare.pl. Znajdziesz je odpowiednio TUTAJ>>> (choć trochę przez portal ukrytą) i TUTAJ >>>.
Zakładając, że układ – przy tak znakomitych warunkach – zostanie jutro przyjęty. To oprócz niewątpliwie głośnego marketingu politycznego, postępowanie jeszcze nie zostanie zakończone. A wierzyciele będą musieli sporo poczekać na swoją wypłatę (o ile w ogóle do niej dojdzie, o czym poniżej).
W pierwszej kolejności przyjęcie przez zgromadzenie wierzycieli układu stwierdza sędzia-komisarz, który na tym samym zgromadzeniu wierzycieli wydaje stosowne postanowienie. Sentencja treści postanowienia sędziego-komisarza zawiera treść przyjętego układu i podlega obwieszczeniu.
Układ podlega jednak następnie zatwierdzeniu przez sąd restrukturyzacyjny.
W celu wydania postanowienia w przedmiocie zatwierdzenia przyjętego przez zgromadzenie wierzycieli układu wyznaczana jest dodatkowa rozprawa, która nie odbędzie się wcześniej niż po upływie tygodnia od dnia zakończenia zgromadzenia wierzycieli, na którym przyjęto układ. Co w realiach sprawy ST3 Offshore (przy prawie 400 wierzycieli i rozpoczynający się okres wakacyjny) jest niemal niemożliwe.
Warto dodać, że zarówno wierzyciele, jak również dłużnik, mogą w terminie tygodnia od dnia przyjęcia układu składać zastrzeżenia przeciwko układowi, które będą rozpatrywane przez sąd przed wydaniem postanowienia w przedmiocie zatwierdzenia układu.
Jeżeli w ocenie sądu przyjęty przez zgromadzenie wierzycieli układ jest prawidłowy, a poprzez jego zastosowanie zostaną spełnione cele postępowania restrukturyzacyjnego, sąd wydaje postanowienie o zatwierdzeniu układu, w którego sentencji zamieszcza treść układu.
Jeżeli natomiast przy rozpoznawaniu układu sąd restrukturyzacyjny stwierdzi wystąpienie którejś z enumeratywnie wymienionych w ustawie przesłanek negatywnych, powinien odmówić zatwierdzenia układu.
Nastąpi to w następujących przypadkach:
1. układ narusza prawo, w szczególności jeżeli przewiduje udzielenie pomocy publicznej niezgodnie z przepisami,
2. jest oczywiste, że układ nie będzie wykonany, przy czym domniemywa się, że układ nie zostanie wykonany, jeżeli dłużnik nie wykonuje zobowiązań powstałych po dniu otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego,
3. jeżeli suma spornych wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem.
Sąd może natomiast odmówić zatwierdzenia układu, jeżeli jego warunki są rażąco krzywdzące dla wierzycieli, którzy głosowali przeciw układowi i zgłosili zastrzeżenia.
Największe wątpliwości w stanie faktycznym sprawy ST3 Offshore budzi możliwość wystąpienia dwóch pierwszych przesłanek.
Zarówno na postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia układu, jak też na postanowienie o umorzeniu postępowania restrukturyzacyjnego, przysługuje zażalenie do sądu odwoławczego (którym będzie odpowiedni sąd okręgowy). Termin do wniesienia zażalenia wynosi 2 tygodnie.
Postępowanie restrukturyzacyjne zostaje zakończone dopiero z dniem uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu układu albo o odmowie zatwierdzenia układu.
A w zależności od zapadłej w danym postępowaniu decyzji procesowej, inne będą jej skutki.
W przypadku prawomocnego zatwierdzenia układu, z dniem uprawomocnienia się postanowienia nadzorca (albo zarządca) obejmuje funkcję nadzorcy wykonania układu, chyba że układ stanowi inaczej. Z momentem tym możliwa jest dopiero realizacja zawartego układu, zgodnie z jego postanowieniami. Oznacza to, że dopiero z momentem uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu układu wierzycieli uzyskiwać będą spłaty swoich wierzytelności, w wysokości oraz kolejności ustalonych w układzie.
A zatem w praktyce, od momentu przyjęcia układu przez zgromadzenie wierzycieli do jego faktycznego wykonania, może upłynąć sporo czasu, w skrajnych przypadkach nawet parę miesięcy. Ten kilkumiesięczny czasokres wynikać może przede wszystkim z konieczności rozpoznawania składanych zażaleń na postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia układu.
Co istotne, nie jest również przesądzone, że pomimo przyjęcia układu przez wierzycieli, zostanie on w każdym przypadku zatwierdzony przez sąd restrukturyzacyjny.
W przypadku braku szans na realizację układu albo stwierdzenia, że układ przewiduje udzielenie pomocy publicznej niezgodnie z przepisami do zatwierdzenia układu nie dojdzie.
Jestem ciekawy jak będzie w tym przypadku…
Chciałbym, żeby propozycje przedstawione przez dłużnika – ST3 Offshore – były realne, analizując jednak dotychczasową działalność tej spółki choćby przez okres całego przyspieszonego postępowania restrukturyzacyjnego oraz brak wystarczających środków lub też przedstawienia minimalnej gwarancji ich niezwłocznego pozyskania, mam w tym zakresie poważne wątpliwości, czy dłużnik przekona sąd restrukturyzacyjny, a wreszcie – co najważniejszy – czy spłaci swoje zadłużenie.
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }