Przedstawiam dzisiaj Tobie krótką publikację, która ukazała się na łamach portalu Zachodniopomorskiego Klastra Morskiego:
Chyba każdy przedsiębiorca prowadzący działalność w gospodarce morskiej jest w stanie wyobrazić sobie sytuację, kiedy część jego pracowników trafia do innej, konkurencyjnej firmy, co może stanowić wrogie przejęcie..
Dla pracodawcy to istotny problem, bo odejście najważniejszych pracowników często przekłada się na problemy z jakością oferowanych usług czy z terminowością. Dalej pojawia się ryzyko niewykonania bądź nienależytego wykonania kontraktów, a w konsekwencji – utratę wiarygodności.
Gospodarka wolnorynkowa zdecydowanie przywykła już do tego typu podbierania pracowników przez konkurencję. Przyczyn takiej sytuacji jest wiele, ale najważniejsze z nich to poszukiwanie przez pracodawców dobrze wykwalifikowanej kadry przy jednoczesnym poszukiwaniu przez pracowników możliwości rozwoju.
Z tego punktu widzenia działania pracodawców i pracowników nie powinny być uważane za niedopuszczalne. Wręcz powszechnie przyjął się pogląd odwrotny – dobry pracownik ma być szanowany i równie dobrze wynagradzany przez pracodawcę. Natomiast jeśli mimo tego szacunku czy zaufania, warunki pracy jakie stwarza pracodawca są nieodpowiednie, nie ma nic złego w poszukiwaniu przez pracownika innej pracy. Takie są zasady wolnego rynku.
Zdarza się jednak, że pewne zachowania przedsiębiorców są nieuczciwe. Szczególnie, jeśili zmierzają one wprost do umyślnego osłabienia czy eliminacji konkurencji z rynku. Wówczas stosuje się przepisy dotyczące zwalczania nieuczciwej konkurencji, dające zagrożonemu podmiotowi możliwość właściwej reakcji – dla przykładu przed employee poaching, czyli masowym wrogim przejęciem pracowników niższego bądź wyższego szczebla, dla których trudno w krótkim czasie znaleźć zastępstwo.
Zabezpieczenia przed wrogim przejęciem są bardzo różne. Za takowe można uznać długie okresy wypowiedzenia czy umowy lojalnościowe lub o zakazie konkurencji.
Umowy o zakazie konkurencji zawiera się na czas trwania umowy o pracę i zazwyczaj także na dany okres po ustaniu stosunku pracy. Umowa taka winna mieć formę pisemną, podpisaną przez obie strony i zawierać dokładnie wskazany zakres zakazu i okres jego obowiązywania.
Klasycznym przykładem naruszenia zakazu konkurencji będzie porzucenie pracy u danego pracodawcy, celem podjęcia jej w nowej firmie. Wówczas pracodawca ma prawo rozwiązać z nim umowę bez wypowiedzenia, a nawet żądać odszkodowania. Musi jednak przy tym wykazać, że poniósł szkodę określonej wysokości, która pozostawała w związku przyczynowym z zachowaniem nielojalnego pracownika
Przy okazji, jeśli umowa o zakazie konkurencji obejmuje także okres po ustaniu stosunku pracy, powinno wskazać się w niej wysokość odszkodowania. Brak takiego wskazania bądź wskazanie zbyt niskiego odszkodowania powoduje, że pracownikowi przysługuje najniższe przewidywane przez Kodeks pracy odszkodowanie – w wysokości 25% wynagrodzenia należnego pracownikowi przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający okresowi zakazu konkurencji.
Równie ważne są terminy wypłaty odszkodowania. Jeśli pracodawca ich nie dotrzymuje, to pracownik zostaje zwolniony z zakazu konkurencji. Nie oznacza to jednocześnie zwolnienia pracodawcy z obowiązku dalszego wypłacania odszkodowania.
Umowy o zakazie konkurencji mogą zawierać także postanowienia o karze umownej określonej wysokości na wypadek naruszenia zakazu. Po zakończeniu stosunku pracy zastrzeganie takich kar jest dopuszczalne i ułatwia dochodzenie roszczeń od pracownika. Co ważne, tutaj nie wymaga się wykazywania wysokości szkody i związku przyczynowego między szkodą a zachowaniem pracownika.
Druga metoda zabezpieczania się pracodawcy są umowy lojalnościowe, przewidujące zwrot kosztów poniesionych przez pracodawcę na rzecz szkolenia i podnoszenia kwalifikacji przez pracownika – w przypadku rozwiązania stosunku pracy przed wskazanym okresem.
W tej kategorii umów zawierają się też umowy dotyczące pożyczek pracowniczych, które są zwykle niskooprocentowane i mogą służyć realizacji celów prywatnych pracownika. Rozwiązanie umowy o pracę przed upływem wskazanego okresu rodzi obowiązek zwrotu całości pożyczki.
Często zdarza się jednak tak, że tego typu umowy nie ochronią pracodawcy, bowiem konkurent przedstawił pracownikowi warunki obejmujące pokrycie odszkodowania czy zwrotu całości pożyczki. Wtedy pracodawcy zostają jedynie przepisy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }